Cały myk pomagał na tym, że na pokładzie każdego szybowca znajdował się mały moduł GPS (Global Postioning System) który nadawał pozycję szybowca za pośrednictwem sieci GSM do organizatorów całej imprezy. Dane te były przetwarzane przez komputer, który na ich podstawie generował trójwymiarowy obraz zawodników mad terenem. W początkowych fazach konkurencji opróżnienie wynosiło około 15 min aby zapobiec szpiegowaniu i informowaniu lecących zawodników o aktualnej sytuacji na trasie. Opróżnienie z czasem malało tak, że podczas dolotów to co było na telebimie, można było uzupełnić przez obserwowanie finiszujących zawodników na żywo.



    W ten sposób powstał silnik graficzny (a na pewno jego zrąb). Autorzy podumali co by tu jeszcze można z tym zrobić. No i wydumali. Wyszedł im z tego całkiem zgrabny symulator który bez większych problemów będzie w stanie zdetronizować opisywanego nie tak dawno temu Segel Fluga jak i pozostałych konkurentów.



Co widać na telebimie?
    Pierwsze co zauważa się po odpaleniu Silent Wings to grafika. W przeciwieństwie do swoich konkurentów (wspomniany SFS oraz Sailors of the Sky o którym być może pomówimy jeszcze w przyszłości) grafika ma szansę dogonić obecne standardy. W obecnej wersji beta nie ma jeszcze praktycznie żądnych obiektów naziemnych, poza pasami startowymi, więc ciężko coś powiedzieć na ich temat. Za to sama siatka 3D terenu oraz opracowane na bazie zdjęć lotniczych tekstury wyglądają ślicznie. Z dużej wysokości złudzenie jest prawie całkowite. Tym bardziej, że uwaga gracza i tak jest bardziej skupiona na chmurkach które są standardem same dla siebie. Wspaniale widać efekt wklęsłych podstaw, kiedy to krążymy pod środkiem chmurki, a znajdujące się niżej jej obrzeża zasłaniają nam horyzont. Ciężko mówić inaczej niż w superlatywach.

    Podobnie można napisać o wyglądzie szybowców, z tymi z FSF-a to wogle nie warto porównywać, a i te z SoTS jakoś bardziej jak plastikowe modele wyglądają niż szybowce (choć detali im nie brakuje). Jak na razie widać jak poruszają się wszelkie powierzchnie sterowe, wysuwają hamulce. Wszytko zgodnie z najnowszymi standardami.
    Oglądając screeny z opisanej powyżej wersji pokazującej zmagania prawdziwych zawodników, należy spodziewać się, że scenerie w pełnej wersji będą zdecydowanie lepsze. Niestety trzeba za to płacić. Wymagania w stosunku do konkurencji podskoczyły. Atlonik 1000 + GF4 pozawala grać w 640x480x32 bpp i to bynajmniej nie w pełnych detalach przy około 20 FPS. Na tym samym kompie SFS hulał w 800x600 w pełnych detalach a SoTS przy podobnych ustawieniach dawał 40 FPS-ów. Ale jeśli się popatrzy na te wszystkie gry, wiadomo, czemu się tak dzieje. Jak się chce mieć ładną grafikę trzeba cierpieć.

Opływ profilu skrzydła
    Ponieważ w wersji beta, jest dostępny tylko jeden szybowiec (GROB 102 ACRO – zdaje się ze osiągami nieco podobny do PW-6), i to taki którym nie latałem (a szkoda, może mi ktoś zafunduje wycieczkę za ocena w celu protestowania tamtejszych latadeł – w zamian mogę się ładnie uśmiechnąć), ciężko wydawać ostateczne sądy na temat mechaniki lotu. Dodatkowym utrudnieniem jest fakt, że symulowany szybowiec jest maszyną szkolną która ponoć nie daje się wprowadzić w korka (całkiem jak nasze Puchatki i Juniory). Tak czy inaczej, rokowania są dobre.
    Dobrze prezentują się również pozostałe elementy fizyki, takie jak termika czy żagiel (w planach są również noszenia falowe, ale to w tak zwanej przyszłości).
    Na koniec należy się słowo oprawie dźwiękowej. Tutaj również pełen realizm. Dźwięk odrywających się z skrzydeł strug powietrza, szum powietrza kiedy rozpędzamy się, cisza kiedy zawisamy w szczytowym punkcie ranwersu i znowu nasilający się szum kiedy nasza maszyna znowu przyśpiesza. Trzask otwieranych hamulców aerodynamicznych i popiskiwanie variometru. Nie mam nic do zarzucenia.



    Teraz nieco o otoczce i tym co ma być w pełnej wersji. Do już obecnego Grob-a dołączą jeszcze trzy różnorodne maszynki, tak więc każdy znajdzie coś dla siebie. Kolejne scenarie mają być większe i dokładniejsze no i oczywiście ma ich być więcej. Gracz będzie mogoł określać ilość i „jakość” ścigających się z nim przeciwników a także walczyć z samym sobą w postaci znanego z gier samochodowych „cienia” odwzorowującego wcześniejszy przelot po danej trasie. Z czasem ma dojść możliwość gry w trybie Multiplayer (juz teraz pozwala na to SoTS). Realnych szybowników ucieszy zapewne możliwość podłączenie do komputera „lusterka” i możliwość treningu w jego wykożystaniu podczas długich zimowych wieczorów. Dla niezorientowanych, lusterkiem zwie się palma podłączonego do odbiornika GPS, który wspomaga pilota w prowadzeniu nawigacji, odwala sporą część obliczeń od których zależy taktyka przelotowa i co chyba najważniejsze ułatwia unikanie stref zakazanych (odłączanie lusterka również jest już w SoTS). No i last but not last, zaraz po finalnej wersji maja pojawić się narzędzia do edycji szybowców oraz terenu. Morał z tego taki, że jeśli gra chwyci to będziemy mieli wiele dodatkowych latadeł oraz nowe tereny które będzie można eksplorować z powietrza.
    Jak na razie premiera planowana jest przed gwiazdką. Jednak jest to termin moim zdaniem niezbyt prawdopodobny. Pierwotnie gra miał być już na początku grudnia, lecz zamiast niej pojawił się kolejny patch łatający znalezione błędy oraz przedłużający aktywność wersji beta (pierwotnie koniec betatestów miał mieć miejsce 1 grudnia) do 15. Myślę jednak, że nie jest to jeszcze koniec oczekiwania na pełną wersję, więc teoretycznie macie jeszcze szanse na załapanie się na darmowe betatesty, do czego gorąco zachęcam.
Zainteresowani tematem powinni zaglądnąć na stronę: http://www.silentwings.no/